दयाळ

Image
इतर मराठी नावं : डोमिंगा, सुईणबुड्डी, खोडाकुशी, वट्टी, कोडामल्ली  सध्याचं इंग्रजी नाव : Oriental Magpie Robin (ओरिएंटल मॅगपाय रॉबिन)  आधीची इंग्रजी नावं : Dayal (दयाल), Magpie Robin (मॅगपाय रॉबिन)  शास्त्रीय नाव : Copsychus saularis (कॉपसिकस सॉलॅरिस)  लांबी : २३ सें.मी.  आकार : बुलबुलापेक्षा मोठा            सरसरत उंच गेलेल्या गगनजाईच्या हिरव्या मनोऱ्याच्या टोकाशी बसून 'उस्ताद दयाल खाँ' गाणं गात असतात. एका मागून एक गोड सुरांच्या माळाच त्यांच्या कंठातून बाहेर पडत असतात. या गवयाची गाण्याची बैठक पक्की ठरलेली असते. त्यामुळे अपॉइंटमेंट घेतल्यासारखं त्याला पुन्हा पुन्हा पाहता येतं. पक्ष्यांमधला सुप्रसिद्ध गायक श्याम (White - rumped Shama) , a (Indian Robin) tror ferfert (Black Redstart) यांच्या फॅमिलीतल्या दयाळाची ओळख पटवणं अगदी सोपं आहे. नर काळाकुळकुळीत आणि पोटाशी पांढरा शुभ्र, तर मादी राखाडी रंगाची असते. परसबागा, उद्यानं, फळबागा, आमराया, गावखेड्यांच्या आसपासचा झाडझाडोरा आणि पानगळीचं जंगल हा त्याचा अधिवास आहे. दयाळ हा एक सहजपणे दिसणारा स्थायिक पक्षी आहे. मनुष्यवस्तीशी जुळवून घेतलेला

पिंगळा Spotted Owlet (Athene brama)

इतर मराठी नावं : घोगड, घोघो पिंजरा, पिंजरला, पिंजल 
इंग्रजी नाव : Spotted Owlet (स्पॉटेड आऊलेट) 
शास्त्रीय नाव : Athene brama 
लांबी : २१ सें.मी. 
आकार : साधारण साळुंखीएवढा 


          राखट - तपकिरी अंगावर पांढरे ठिपके असणारं हे एक छोटं घुबड आहे. घुबडांना दिवाभीत किंवा दिवांध असंही म्हणतात. पिंगळ्याला साधारण सपाट चेहऱ्यावर समोरच्या बाजूला खूप मोठे, वाटोळे डोळे असतात. याचा मुख्य फायदा असा की त्यामुळे त्याला अंतराचं ज्ञान अचूक होतं. दुसऱ्या कोणत्याही पक्ष्यापेक्षा घुबडाची व्दिनेत्री  दृष्टी ( Binocular Vision ) अधिक व्यापक असते. जिवंत भक्ष्य पकडत असल्यामुळे त्यांच्या दृष्टीने व्दिनेत्री  दृष्टीचं महत्त्व अनन्यसाधारण असतं. बाजूचं किंवा मागचं बघण्यासाठी घुबडं गर्रकन डोकं वळवतात. खेड्यापाड्यांमधीलशेत - शिवारं, जुनी झाडं, पडक्या इमारती, नदीकाठची बाभळबनं, शहरांमधील बागा, उद्यानं आणि डोंगर-टेकड्यांवरील विरळ झाडी या पिंगळ्यांच्या राहण्याच्या जागा, पिंगळे जोडीने राहतात किंवा ७-८ जणांचा कुटुंबथवा काही वेळेस एकत्र राहताना दिसतो. टोळ, भुंगे, सरडे, उंदीर, चिचुंद्रा हे त्यांचं आवडीचं खाद्य. त्यामुळे पिंगळा  शेतीचा संरक्षक आहे. साधारण नोव्हेंबर ते एप्रिल हा या पक्ष्याचा विणीचा हंगाम असतो. एखाद्या मोठ्या वडाच्या झाडाच्या ढोलीत किंवा आडबाजूला असलेल्या बाभळीच्या फांदीवर एकमेकांना खेटून बसलेले, पेंगुळलेले पिंगळे दिवसासुद्धा पाहायला मिळतात, आपण त्यांना पाहिलं आहे हे त्यांना कळलं की, ते ' उठाबशा ' काढतात आणि गरगरीत डोळे वटारून आपल्याकडे पाहू लागतात. पिंगळ्यांच्या या हालचाली मोठ्या मजेदार असतात. 


          जसजशी शहरं पसरत आहेत तसतसे प्रचंड विस्तार असलेले पुराणवृक्ष तोडले जात आहेत. पिंगळ्यांसारख्या उपयुक्त पक्ष्याचे आसरे नष्ट होत आहेत. त्यामुळे कधी कधी शहरवस्त्यांमध्ये कावळ्यांचा ससेमिरा लागलेले, घाबरेघुबरे पिंगळे बघायला मिळतात. असा एखादा पिंगळा जर चुकून दिवसाउजेडी घराच्या आश्रयाला आला, तर त्याला खोलीत बंद करून ठेवावं. मुख्य म्हणजे त्याला काहीही खायला घालू नये किंवा एकसारखं बघू नये, रात्र झाली की खोलीची दारं - खिडक्या उघडाव्यात. तो आपोआप उडून जाईल.

 
          हा पक्षी वाचवायचा असेल तर निर्जन जागा आणि जुनी झार्ड , जशीच्या तशी ठेवली पाहिजेत. एखादं जुनं झाड तोडून मिळणाऱ्या, कापरासारख्या उडून जाणाऱ्या पैशापेक्षा त्याच झाडाच्या ढोलीत राहणारी घुबडाची जोडी शेतांमधले उंदीर खाऊन आपल्याला कितीतरी वर्ष अधिक उत्पन्न मिळवून देणारी सेवा पुरवते हे निदान आतातरी शेतकरी बांधवांनी लक्षात घेतलं पाहिजे.

Comments

Popular posts from this blog

जांभळा शिंजीर Purple Sunbird (Nectarinia asiatica)

साळुंकी Common Myna (Acridotheres tristis)